خداحافظ 88

خدا حافظ هشتاد و هشتِ سخت قلب

یه سال دیگه گذشت ، زمین یه دور دیگه دور خورشید گشت ( مادرم همیشه میگه که چی بشه؟ می گم بهونه ایه برای نو شدن ، تغییر دادن ) .

توی این 365 روز ، روزای سخت زیادی داشتیم ؛ هر چند به قول یکی از دوستان ( لادن ) نیمه پر لیوان مفت نمی ارزه ، اما منصف که باشم باز هم بیشتر سال برام مثبت بود . افراد زیادی رو شناختم ، دوستانیم که می شناختم بهتر شناختم ، امیدی رو که داشت از دست میرفت دوباره پیدا کردم .

اتفاقهای امسال یکدفعه مارو به جایی رسوند که فکر نمیکنم سالهای سال می تونستیم بهش برسیم . سال هشتاد و هشت به ظاهر یک سال بود ( حداقل برای من خیلی بیشتر از یک سال بود ) ، اتفاقهایی سخت و سنگین که حتی فکرشم برامون سخت بود برامون اتفاق افتاد که در عین جوانی به سطحی از تجربه رسوندمون که تو عصر خودمون بی نظیره و هزینه های زیادی هم بابتش دادیم .

یکی از سخت ترین اتفاقایی که امسال برام افتاد فوت مادر بزرگم بود ، تا چهلمش از ما جرا خبر نداشتم . با روح بزرگ پدرم آشنا شدم ، از یه طرف من و برادرم گرفتار بودیم و از طرف دیگه مادرش فوت کرده بود ... سخت بود ، خیلی سخت .

علی ای حال

تو سال جدید هیچ چیز جدیدی انتظارمونو نمیکشه ، قرار هم نیست برامون شیرنی پخش کنن ؛ اما امید داشتن و آرزو کردن رو دوست دارم به خاطر همین امسال متفاوت تر از هر سال می خونم :

یا مقلب القلوب والابصار

یا مدبّر اللیل والنّهار

یا محّول الحول والاحوال

حوّل حالنا الی احسن الحال

و آخرش هم اضافه می کنم :

اللهم فک کل اسیر

اللهم اصلح کل فاسد من امورالمسلمین

اللهم اشف كل مريض .

اللهم غير سوء حالنا بحسن حالك

سال سخت و سر نوشت سازیه جلومون ، باید از لحظه لحظه ش درست استفاده کنیم تا به اهدافمون برسیم .

سال خوبیو برای همه آرزو می کنم

نوروز 89 مبارک